Κανκάρ, Ιβάν

(Ivan Cankar, Βρνίκα 1876 – Λιουμπλιάνα 1918). Σλοβένος συγγραφέας. Προερχόταν από φτωχή και πολυμελή οικογένεια και σπούδασε στη Βρνίκα, στη Λιουμπλιάνα και στη Βιέννη. Ύστερα από μια πρώιμη αλλά παροδική θητεία του στην ποίηση (Ερωτικά, 1899) και μια συστηματικότερη επίδοσή του στην κριτική, ο Κ. έγραψε μυθιστορήματα και άλλα πεζά μεγάλης αξίας. Στις πρώτες Βινιέτες (1899), στο μυθιστόρημα Στον λόφο (1903), στο Οίκος της Παναγίας της Ελεούσας (1904) στα διηγήματα Ζωή καιθάνατος του Πέτρου Νοβλιάν (1904) και Η κυρία Ιουδίθ (1904), στο θαυμάσιο σατιρικό αφήγημα Οδούλος Βαρθολομαίος και το δίκιο του, στις παραβολικές Εικόνες ονείρων (1917), καθώς και στα ενδιαφέροντα θεατρικά του έργα (Ένας βασιλιάς στη Μπετάινοβα, 1902· Οι δούλοι, 1910· Η ωραία Βίντα, 1911), ο K., περνώντας από τη νατουραλιστική τεχνοτροπία σε τόνους ισχυρού συμβολισμού, εκφράζει ένα όραμα του κόσμου, όπου μόνο η πίστη στην έλευση ενός πιο δίκαιου κοινωνικού συστήματος απολυτρώνει από την απαισιοδοξία.